Η ρετσίνα είναι ένα κρασί με ιστορία τουλάχιστον 4.000 ετών. Το πιθανότερο είναι ότι ανακαλύφθηκε τυχαία, όταν χρησιμοποιώντας ρετσίνι, φυτική ρητινίτη πεύκου, για την πρακτική σφράγγισης των αμφορέων και μετέπειτα των γυάλινων δοχείων, διαπίστωσαν ενδιαφέρουσα γεύση και αρώματα στο κρασί όταν το ξανάνοιγαν λόγω ότι το άρωμα του ρετσινιού είχε ποτίσει το κρασί. Η επαφή του ρετσινιού με το περιεχόμενο ήταν αρκετή για να του δανείσει κάποια από τα αρώματα του αλλά και τον πικάντικο γευστικό χαρακτήρα του. Στη συνέχεια διαπιστώθηκε ότι ο αρωματισμένος οίνος με το ρετσίνι αύξανε την αντοχή του κρασιού στην οξείδωση και χρησιμοποιήθηκε ως μέσο συντήρησης για την επιμήκυνση του χρόνου ζωής του.
Ιστορικές πηγές αναφέρουν τη χρήση ρετσινιού στο κρασί ενώ πρόσφατα ανακαλύφθηκαν στην Κρήτη αμφορείς που χρονολογούνται στο 2.200 - 2.700 πχ οι οποίοι σύμφωνα με αναλύσεις περιείχαν κρασί με ρετσίνι.
Στην πορεία του χρόνου, δοκιμάζοντας διάφορες τεχνικές, καθιερώθηκε η μέθοδος της ανάμιξης ρετσινιού με τον μούστο κατά τη διαδικασία της ζύμωσης.
Οι πιο συνηθισμένες ποικιλίες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή της ρετσίνας είναι ο Ροδίτης και το Σαββατιανό.
Η ρετσίνα είναι ένα από τα πιο γνωστά παραδοσιακά προιόντα που παράγει και διαθέτει η Ελλάδα. Ειναι οίνος με ένδειξη «ονομασίας κατά παράδοση», αυτό σημαίνει πως νομοθετικά η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μπορεί να το παράγει.
